Παράπονα

Γιατί αυτό που ακούω πιο συχνά όταν γίνεται αντιληπτό ότι φοράω στα μωρά μου υφασμάτινες πάνες είναι "Πώ πώ γιατί τα ταλαιπωρείς τα καημένα;", "Μα καλά δε βαριέσαι;" και αυτό που δεν ακούω αλλά εννοείται "Πολύ τσιγκούνα είσαι ρε παιδάκι μου."

Περιμένω κάτι περισσότερο αλλά η αλήθεια είναι ότι κακώς, εδώ ούτε ο άντρας μου δε με υποστηρίζει πολύ, που "υποτίθεται" ότι έχει και οικολογικές ανησυχίες. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν χρησιμοποιούμε πάνες πραγματικές 100% αλλά και τις πλαστικές του εμπορίου. Γιατί είναι "κούραση" να αλλάζεις το παιδί πιο συχνά, γιατί "τί θα πουν οι άλλοι που του κάνουν έναν πωπό σαν να είναι αρκουδάκι", γιατί "θα μυρίζει το αυτοκίνητο από τις λερωμένες" (που τις φυλάμε σε σακούλα κλειστή..) Και έτσι πολλές φορές φεύγοντας για ημερήσια βόλτα λέω "ας το καλό που θα κάτσω να τσακώνομαι" και παίρνω μαζί δύο τρεις πλαστικές και ησυχάζω. Στεναχωριέμαι λιγάκι όμως..
Το καλοκαίρι όλα αυτά εντείνονται βέβαια γιατί πάμε για μπάνιο και γενικά λείπουμε περισσότερες ώρες από το σπίτι οπότε οι ιστορίες αυτές είναι πιο συχνό φαινόμενο.

Και σχεδόν δύο χρόνια τώρα μόνο εγώ ξέρω να "συναρμολογώ" pocket πάνες με επιθέματα - το πόσα και το πώς - για να βάλει ο μικρός. Λες και είναι πυρηνική φυσική! Αν δε βρούμε έτοιμη να περιμένει βάζουμε μια πλαστική και λέμε "α δεν είδα ότι είχε πλυμένες" ή "το ξέχασα, ε για μια φορά πώς κάνεις έτσι!"

Σε ένα σχετικό αμερικάνικο blog διάβασα μια φορά ότι ο μόνος τρόπος για να κάνεις τους άλλους να τις χρησιμοποιήσουν είναι να μην υπάρχει πλαστική συμβατική πάνα ΠΟΥΘΕΝΑ μέσα στο σπίτι. Ε λοιπόν, δίκιο είχε η γυναίκα που το έγραψε. Αλλά γιατί;; Γιατί "να μην ταλαιπωρηθούμε"; Γιατί "να μη διαφέρουμε";